Franciszek Celej "Szczupak"
Syn Wojciecha.
Nie wiadomo czy pod takim pseudonimem walczył w Oddziale Wydzielonym WP majora Hubala, czy przyjął go dopiero w AK.
Wg. informacji zawartych w monografii "Radzice" Ł. Matysiaka nie należał do OWWP a jedynie mógł z nim współpracować.
8 lipca 1944 r. dowódca piotrkowskiego Kedywu por. „Morus" powołał konny oddział żandarmerii polowej, działający samodzielnie w terenie. Do najważniejszych jego zadań należało „oczyszczanie" terenu z elementów rabunkowo-bandyckich, dających się coraz bardziej we znaki ludności wiejskiej. Do zadań oddziału należała również likwidacja szpicli i donosicieli, także niszczenie chałupniczych wytwórni samogonu, tzw. bimbrowni.
Dowódcą oddziału żandarmerii został plut. pchor. „Orzeł" - Jan Kozieł, były dowódca patrolu dywersyjnego w Piotrkowie, ostatnio zastępca ppor. „Maja" w III OP „Grom". Oddział podzielił się na dwa patrole pod dowództwem doświadczonych dywersantów: kpr. pchor. „Kurzawy" - Jerzego Kępińskiego oraz kpr. pchor. „Stefana" - Stefana Rayskiego. W skład weszli między innymi: st. strz. „Szczupak" (NN) z legendarnego oddziału mjr. „Hubala", st. strz. „Wleciał" Tadeusz Kotlicki, strz. z cenz. „Znicz" - Henryk Lange oraz kilku dywersantów z zespołu „Mina" jak: strz. z cenz, „Ataman" Tadeusz Możdżyński, strz. z cenz. „Grot" - Czesław Maciej Rogowski oraz najmłodszy 17-letni „Jakub" - Zygmunt Migacz. Po okresie 3 tygodni oddział włączony został do formowanego I bat./25 pp AK.
W dniach 25-26 września 1944 roku brał udział w walkach 25 pp AK w okolicach wsi Gałki-Stefanów-Budy.
Źródło:
1. Dzieje 25 pp Armii Krajowej, praca zbior. pod red. M. Kopa, Łódź 2001, s. 53, 55-56, 245;
2. Ł. Matysiak i J. Szczepański, Radzice, maszynopis, cz. 1 s. 127.