Stefan Jasik
Szeregowy.
Urodził się w 1922 r. w Chlewiskach. Posiadł czterech braci i trzy siostry. Ukończył Gimnazjum Mechaniczne w Stalowej Woli. Do Oddziału Wydzielonego WP zgłosił się w Huciskach 27 marca 1940 r. Przysięgę wojskową złożył 28 marca. Został przydzielony do drużyny kpr. Stefana Barana. Po walkach pod Huciskiem, Szałasami, Rogowym Słupem z okrążenia wydostał się w grupie razem z Teofilem Biegajem, Marianem Czerwonką, Stefanem Baranem i Józefem Słoniem. Ukrył broń w okolicach Bliżyna i ok. 15 kwietnia 1940 r. wrócił do domu w Chlewiskach. Ostrzeżony w ostatniej chwili przez córkę sołtysa Chlewisk Józefa Dąbka uniknął aresztowania. W 1941 r. wyjechał do Stalowej Woli, gdzie zatrudnił się jako frezer w fabryce zbrojeniowej i pracował do Świąt Wielkanocnych 1943 r. Po przyjeździe do domu na święta spotkał znajomego, który skontaktował go z AK i wstąpił do grupy dywersyjnej sierżanta Stefana Bilskiego „Buczyński”, który był jednocześnie komendantem Placówki AK Pogorzałe (Pluton 115) w Podobwodzie Skarżysko-Kamienna. Grupa dysponowała leśnym bunkrem w lasach pogorzelskich, gdzie przebywały na stałe osoby zdekonspirowane. 5 maja 1943 r. wraz z pięcioma innymi żołnierzami pod dowództwem „Buczyńskiego” bierze udział w akcji wyniesienia z terenu strzelnicy zakładów Hasag dużej ilości broni i amunicji. Zdobyto: 10 pistoletów maszynowych MP40, dwa ręczne karabiny maszynowe (Zbrojowka oraz Browning), 29 pistoletów kaliber 9 mm typ P38 oraz Parabellum. Zabrano także ciężki karabin maszynowy bez podstawy oraz około 10 tys. sztuk amunicji kaliber 9 mm. 12 maja 1943 roku na bazie grupy dywersyjnej „Buczyńskiego”, oraz lokalnych Plutonów AK (115 i 116) utworzony zostaje oddział partyzancki ppor. Władysława Czerwonki „Jurek”, który przechodzi w okolice Iłży. W czerwcu dołączeni zostali do oddziału „Ponurego” mjr. Jana Piwnika, a później „Nurta”mjr. Eugeniusza Kaszyńskiego. W partyzantce służył do 15 stycznia 1945 r. Brał udział w walkach na Wykusie i w Wielkiej Wsi.
Po wyzwoleniu próbował wstąpić do wojska, ale nie został przyjęty. Wyjechał na Ziemie Odzyskane do Dzierżoniowa a później Bielawy. W 1949 r. powrócił do Skarżyska Kamiennej. W 1957 roku wstąpił do ZBoWiD-u. Do 1955 roku pracował w Zakładach Metalowych w Skarżysku a później jako kierowca w PKS.
Redakcja strony www.majorhubal.pl składa podziękowanie Dionizemu Krawczyńskiemu za pomoc w opracowaniu biogramu.
Źródło:
1. Maciej A. Janisławski i Władysław Świercz, Wspomnienia o Hubalu i jego żołnierzach (Tajemnice żołnierzy Hubala, Wilczek , „Rzeczywistość” nr 36(150) 2.09.1980, s. 8-9
2. Z. Kosztyła, Oddział Wydzielony WP mjr. Hubala, Warszawa 1987 r, s. 295;
3. Końskie i powiat konecki 1939-1945, praca zb. pod red. B. Kacperskiego, Końskie 2006-2008, t. V s. 69, 71, t. VI s. 57;
4. C. Chlebowski, Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie, Warszawa 1988, s. 485, 506.