Hubalczyk

Stanisław Jura

Urodził się 11 listopada 1923 roku w Studziannie. Syn Walentego i Małgorzaty, młodszy brat hubalczyka Władysława Jury. Tuż przed wybuchem wojny, 21 czerwca 1939 r. otrzymał świadectwo ukończenia I klasy Prywatnego Koedukacyjnego Gimnazjum Kupieckiego w Tomaszowie Mazowieckim z jednoczesną promocja do klasy następnej. Wybuch wojny przerwał edukację Stanisława Jury. Był działaczem Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”.

Do Oddziału Wydzielonego WP mjr. „Hubala” trafił w marcu 1940 r. dzięki pomocy starszego brata Władysława. Został przydzielony do drużyny dowodzonej przez kaprala Władysława Osińskiego. W okresie od 1942 r. do marca 1944 r. przebywał początkowo w obozie pracy w Pionkach a następnie w Drzewicy w obozie junackim Baudienst, gdzie pracował przy budowie trasy kolejowej z Tomaszowa Maz. do Radomia. W kwietniu 1944 r., wstąpił do oddziału partyzanckiego AK, dowodzonego przez por. Kazimierza Załęskiego „Bończę”. Przyjął pseudonim „Halla” i został przydzielony do 4 drużyny dowodzonej przez kpr. Stanisława Kozłowskiego „Wilka”, wchodzącej w skład I plutonu ppor. Mieczysława Drabika „Konrada”.

Od lipca 1944 r. w ramach II kompanii 25 Pułku Piechoty AK walczył z Niemcami m.in. pod Stefanowem, Hutą, Bokowem, Widuchem, Przysuchą, Białym Ługiem i Niekłaniem. Po zakończeniu wojny pełnił w Poświętnym funkcję sekretarza w Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację. Niesłusznie posądzony o popełnienie nadużyć, został w dniu 20 marca 1946 r. aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w Opocznie. 4 kwietnia 1946 r. zbiegł z aresztu i znalazł schronienie w leśnym oddziale „Żbika” gdzie został dowódcą drużyny. Po połączeniu z oddziałem „Orkana” został z-cą dowódcy oddziału i wszedł pod kierownictwo Konspiracyjnego Wojska Polskiego (KWP) dowodzonego przez por. Stanisława Sojczyńskiego „Warszyca”. W lipcu 1946 r. po szeroko zakrojonej akcji Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) przeciwko oddziałom leśnym, oddział został rozbrojony a Stanisław Jura trafił do więzienia. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 4 grudnia 1946 r. został skazany na karę śmierci i utratę praw publicznych i obywatelskich. W 1947 r. decyzją Prezydenta Krajowej Rady Narodowej, Bolesława Bieruta, kara śmierci została zamieniona na więzienie bezterminowe. Przebywał w więzieniach aż do 1956 roku. Zmarł 24 grudnia 1992 r. i pochowany został na cmentarzu w Poświętnem.

Źródło: 
1. Ł. Matysiak, Moje wspomnienia z pierwszych dni II WŚ i o zleconej mi działalności przez majora Hubala Henryka Dobrzańskiego, maszynopis, s. 11. 
2. J. Zaborowski, Oddział majora Hubala i jego tomaszowscy żołnierze, Tomaszów Maz. 2011, s. 53-54. 
3. Zdjęcie ze zbiorów Jana Zaborowskiego.