Stanisław Adamski "Galon"

Strzelec

Urodził się 19 listopada 1920 roku w Lesznie gdzie ukończył szkołę handlową. Po śmierci ojca przerwał naukę i został zatrudniony w Nadleśnictwie w Rydzynie. W związku z działalnością w harcerstwie w grudniu 1939 roku zaczęło poszukiwać go gestapo. Wyjechał do Tomaszowa Mazowieckiego i tam nawiązał kontakt z oddziałem mjr Hubala. W oddziale był od stycznia do 13 marca 1940. Używał pseudonimu „Galon”. Wraz z innymi hubalczykami ukrywał się w Tomaszowie Mazowieckim. Na skutek nasilającej się akcji wymierzonej przez tomaszowskie gestapo, skierowanej przeciw hubalczykom, w kwietniu 1940 roku wraz z grupą kierowaną przez Jana Sekulaka zostaje wyposażony w dokumenty i pieniądze i wysłany do Francji. Razem z nim w drogę wysłani zostają Stanisław Rychter, Skorupiński i Stefan Pękala. Pierwszy etap prowadził do Krakowa, do placówki PCK prowadzonej przez żonę generała Bortnowskiego. Z Krakowa skierowani zostali do stacji w Słotwinie Brzeskiej skąd prowadziło przejście przez Baligród i Cisnę. Dowiedzieli się jednak, że to przejście jest nieaktualne i skierowani zostali do Jasła, do przewodnika mogącego przeprowadzić ich przez Przełęcz Dukielską. Przez kilka dni ukrywali się w Okocimiu. Tutaj Stanisław Rychter i Stefan Pękala zawarli znajomość z miejscowymi dziewczynami, które na pożegnanie ofiarowały im szkaplerzyki.

Po przybyciu do Jasła cała grupa została aresztowana. Początkowo nie zostali poddani żadnym badaniom, ale po pewnym czasie zainteresowało się nimi gestapo. Po drobiazgowym przeszukaniu u Rychtera i Pękali odnaleziono szkaplerzyki z zaszytymi w nich życzeniami „Szczęśliwej drogi do Legionów Sikorskiego”. Obydwaj zostali rozstrzelani w grupie 120 osób w lesie Warzyce pod Jasłem 6 lipca 1940 r. W wiezieniu przebywał od 07 kwietnia do 11 listopada 1940 roku. W listopadzie ucieka z kolegą „Marynarzem” z transportu w okolicy Brzeska. Na wolności przebywa do kwietnia 1941 roku, zatrzymany w okolicach Gorlic został wywieziony do pracy przymusowej do Austrii. Przebywa w okolicy Steyer od kwietnia do listopada. Symulując chorobę ucha zostaje z robot zwolniony. Od stycznia 1942 przebywa w Brodach gdzie poznaje swoją przyszłą żonę. Pracuje tam, jako księgowy aż do ewakuacji miasta tj. marca 1944 roku. Do wyzwolenia mieszkał w Łańcucie. W maju 1945 zostaje powołany do wojska. Służył w jednostkach w Leśnej, Kętrznie, Gliwicach i Nowym Sączu. W 1965 ukończył studia z zakresu ekonomii przemysłu. Zmarł w Nowym Sączu 01 listopada 1980 roku.

Redakcja strony składa serdeczne podziękowania Janowi Adamskiemu za przekazane informacje i zdjęcie. 

Źródło: 
1. Z. Kosztyła, Oddział Wydzielony Wojska Polskiego majora „Hubala”, Warszawa 1987, s. 290. 
2. Księga Bólu i Pamięci, praca zbior. pod red. J. Franecki, Radom 1993, s. 38. 
3. Konecka Księga Pamięci, praca zb. pod red. B. Kacperskiego, Końskie 2008, s. 7. 
4. M. Szymański, Oddział majora „Hubala”, Warszawa 1986, s. 108.